بسیاری از انواع سیب زمینی امروز شیراز را نمی توان در فروشگاه ها خریداری کرد.
بنابراین اگر می خواهید از طعم شگفت انگیز آنها بهره مند شوید، باید خودتان آنها را پرورش دهید.
سیب زمینی مصرف کننده سنگینی است، بنابراین خاک باید با کمپوست، کود، تراشه شاخ یا پشم گوسفند از قبل آماده شود.
هنگامی که زمین به اندازه کافی گرم است (تقریباً در پایان گلدهی سموم رایج طبق تقویم فنولوژیکی، معمولاً از اواخر اسفند تا اوایل اردیبهشت)، غده ها را می توان در زمین، در شیارهای حدود 5 قرار داد.
سانتی متر عمق، با فاصله 30-40 سانتی متر بین غده های روی ردیف و 60-70 سانتی متر بین ردیف ها.
زمانی که ارتفاع گیاه به حدود 20-15 سانتی متر رسید، خاک اطراف بوته های سیب زمینی را بلند می کنند (تامپ کردن)، به طوری که فقط برگ های بالایی از زمین خارج می شوند.
به این ترتیب فضای بیشتری برای تشکیل غده های دیگر در اطراف ساقه داده می شود.
بعد از چهار سال سیب زمینی ها را دوباره در همان بستر بکارید و مراقب باشید آنها را نزدیک گوجه فرنگی قرار ندهید.
به این ترتیب او با بیماری هایی مانند سوختگی برگ و غده مشکلات کمتری خواهد داشت.
سیب زمینی نارس وجود ندارد.
اگر خیلی زود برداشت شود، عملکرد کمتر می شود و سیب زمینی پوست نازکی دارد و بنابراین برای نگهداری مناسب نخواهد بود.
ارقام اولیه از نوع Müsli را می توان 8-10 هفته پس از کاشت برداشت و مصرف کرد.
در گونه های دیگر، ساقه ها باید در اوایل مرداد (یا حتی زودتر در صورت بیماری) خم شده و شکسته شوند تا گیاهان انرژی خود را در غده ها ذخیره کنند.
بعد از دو یا سه هفته پوست تقویت شده و سیب زمینی بهتر حفظ می شود.
غده های خوب خشک شده به طور ایده آل در مکانی تاریک در دمای 4-10 درجه سانتیگراد و با رطوبت بالا نگهداری می شوند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.